W roku 2004 po raz pierwszy odbyły się w Polsce i poza jej granicami państwowe egzaminy certyfikatowe z języka polskiego jako obcego. Dzięki temu osoby uczące się języka polskiego jako obcego, zdając pozytywnie egzamin certyfikatowy, uzyskują możliwość otrzymania świadectwa, w którym określona jest ich biegłość w tym języku. Od 2004 r. egzaminy organizowane są co najmniej 3 razy w roku (wiosną, latem i jesienią) na poziomach B1, B2 i C2. Egzaminy przeprowadza Państwowa Komisja Poświadczania Znajomości Języka Polskiego jako Obcego. Standardy wymagań egzaminacyjnych oraz zasady przeprowadzania egzaminów zostały oparte na najnowszych zaleceniach Rady Europy zmierzających do standaryzacji testowania znajomości języków obcych w Europie. W roku 2008 egzaminy certyfikatowe z języka polskiego jako obcego poddane zostały audytowi ALTE (The Association of Language Testers in Europe), potwierdzającemu zgodność egzaminów z języka polskiego jako obcego z wytycznymi Rady Europy. Obecnie trwają prace przygotowawcze do wprowadzenia egzaminów na pozostałych poziomach europejskich (A1, A2 i C1). Język polski należy do zachodniosłowiańskiej grupy języków indoeuropejskich. Ze względu na swoją strukturę zaliczany jest do języków fleksyjnych, syntetycznych. Jako odrębny język polszczyzna zaczęła się kształtować w X wieku, pełniąc ważną rolę w powstaniu i rozwoju państwa polskiego. Najdawniejsze zachowane zapisy pojedynczych słów w języku polskim pochodzą z XII wieku. Najstarsze zachowane pełne zdanie zapisane po polsku brzmi "Daj, ać ja pobruszę, a ty poczywaj". Znaleziono je w łacińskim tekście z 1270 roku. Do XIV wieku polszczyzna istniała tylko w regionalnych i ludowych odmianach mówionych. Literacka, ponadregionalna odmiana języka wykształciła się w XV i XVI wieku, o czym świadczy bogata literatura renesansowa napisana po polsku. Początkowo rozwój języka polskiego odbywał się pod silnym wpływem języków sąsiadów - niemieckiego i czeskiego, a także łaciny. W wiekach późniejszych zaznaczył się znaczny wpływ języka francuskiego, obecnie zaś język polski, podobnie jak inne języki europejskie, przejmuje wiele z języka angielskiego. Liczbę użytkowników języka polskiego można szacować na ponad 45 milionów osób, z czego ok. 38 milionów mieszka w Polsce. Językiem polskim posługują się liczne grupy Polaków lub osób polskiego pochodzenia, często już od kilku generacji mieszkających poza granicami Polski, m. in. w USA, Kanadzie, Australii, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Francji, a także na Białorusi, w Kazachstanie, na Litwie czy na Ukrainie. Współcześnie język polski używany jest w Polsce w postaci urzędowej, literackiej formy ogólnopolskiej, która powstała na podstawie dialektów Wielkopolski i Małopolski, a także pod wpływem dialektu Mazowsza. Lokalnie, najczęściej w odmianie mówionej, używane są dialekty, takie jak kaszubski, śląski, małopolski, mazowiecki i wielkopolski. Najobszerniejsze słowniki języka polskiego obejmują ponad 130 000 jednostek, z czego ok. 20 tysięcy znajduje się w codziennym użyciu. Coraz więcej osób uczy się języka polskiego jako obcego i szkołach językowych i ośrodkach uniwersyteckich w Polsce i na całym świecie. Nie odstrasza ich fakt, że niektóre rzeczowniki w języku polskim mogą mieć aż 14 różnych form fleksyjnych, nie obawiają się wymowy łamańców językowych typu "W Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie". Ze zdumieniem odnajdują w polszczyźnie słowa znane im ze swoich języków. Dla Niemców będą to np.: dach, blacha, jarmark, gmach, ratusz; dla Włochów: fontanna, gracja, pomidor, parapet; dla Francuzów: bagaż, bilet, bukiet, romans, wizyta; dla Anglików i Amerykanów: trener, komputer, dyskietka, biznesmen, folder, mikser, drybling, relaks, keczup, dżinsy. Każdy z nich bez problemu rozpozna tematykę tekstów prasowych, których tytuły brzmią na przykład tak: "Racjonalna polityka ekonomiczna", "Katastrofalna inflacja - bank centralny interweniuje", "Konferencja prasowa ministra finansów", "Korupcja koalicji", "Parlament Europejski". A to wszystko jest po polsku! Po upływie około 6 tygodni od egzaminu zdający otrzymuje zawiadomienie o wyniku. Jeśli wynik jest pomyślny, zdający uzyskuje certyfikat. Po wniesieniu opłaty za certyfikat otrzymuje oryginał dokumentu poświadczającego znajomość języka polskiego na danym poziomie. Certyfikat wysyłany jest pocztą za poświadczeniem odbioru, dlatego w formularzu zgłoszeniowym należy podać adres, pod którym zdający (lub upoważniona przez niego osoba) odbierze przesyłkę i poświadczy to własnoręcznym podpisem. Jeśli zdający z którejś z egzaminacyjnych sprawności nie uzyskał liczby punktów wymaganej do uzyskania certyfikatu, może za rok przystąpić do egzaminu powtórnie. Zdający otrzymuje suplement, który zawiera szczegółowy opis wyników uzyskanych podczas egzaminu. Suplement może być wystawiony w języku angielskim, niemieckim lub francuskim. W przypadku otrzymania oceny niedostatecznej zdający ma prawo odwołania się od decyzji Państwowej Komisji Poświadczania Znajomości Języka Polskiego jako Obcego. Na prośbę zainteresowanego Przewodniczący może zezwolić, by w jego obecności miał on wgląd w poszczególne części testu ocenionego przez komisję egzaminacyjną.